ایمپلنت دندان، بهترین روش جایگزینی دندان‌های از دست رفته محسوب می‌شود. اما این روش قدری تهاجمی است و با عمل جراحی سرپایی همراه است. بیماران دیابتی ممکن است به دلایلی که در این مقاله ذکر می‌شود، برای ایمپلنت‌کردن دندان دچار مشکل شوند.
اگر دیابتی هستید و نیاز به ایمپلنت دارید، این مقاله را که درباره ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی نگاشته شده است مطالعه کنید تا بتوانید تصمیم درستی درباره جایگزینی دندان‌های از دست رفته خود بگیرید.
ایمپلنت دندان چیست و چه مراحلی دارد؟
ایمپلنت دندان شامل قراردادن یک پایه پیچی تیتانیومی در داخل استخوان فک است. این پایه نقش ریشه دندان را بازی می‌کند و با یک عمل جراحی کوچک داخل استخوان فک و در جای ریشه دندان از دست رفته قرار می‌گیرد. پس از این مرحله، لازم است بیمار دو ماه صبر کند تا این پیچ با استخوان فک جوش خورده و کاملا یکپارچه شود. در مرحله بعدی، دندان‌پزشک روی پیچ، تاج دندان را قرار می‌دهد و فرآیند ایمپلنت به پایان می‌رسد.
ایمپلنت (بخش پیچ‌شده داخل فک) معمولا برای تمام عمر دوام می‌آورد، اما تاج دندان معمولا هر 10 تا 15 سال یک‌بار باید تعویض گردد.
ایمپلنت دندانی، بهترین روشی است که تا کنون برای جایگزینی دندان‌های از‌دست‌رفته ابداع شده است. این روش دائمی، تقریبا می‌تواند به‌طور کامل مشکلات ناشی از دندان‌های افتاده را برطرف کند.
خطرات ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی چیست؟
اگرچه ایمپلنت دندان، انقلابی در جایگزینی دندان‌های از دست رفته ایجاد کرده است، اما بیماران دیابتی ممکن است با خطرات خاصی در فرآیند ایمپلنت مواجه شوند. ما در این‌جا مشکلات و ریسک‌هایی را که با ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی همراه است، بررسی می‌کنیم.
1. تاخیر در بهبودی:
⮞ بیماران دیابتی ممکن است پس از جراحی ایمپلنت به دلیل اختلال در گردش خون، بهبودی با تاخیر داشته باشند. این مشکل می‌تواند مانع از جوش‌خوردن پایه ایمپلنت با استخوان فک شده و در نهایت ایمپلنت را با شکست مواجه کند.
2. عفونت:
⮞ دیابت می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کرده و بیماران را مستعد ابتلا به عفونت کند. خطر عفونت بعد از جراحی در اطراف محل ایمپلنت در افراد دیابتی بیشتر است. اگر بیمار دچار عفونت شود، ممکن است ایمپلنت با شکست مواجه شده و جوش نخورد.
3. تراکم ضعیف استخوان:
⮞ دیابت می‌تواند بر سلامت استخوان تأثیر بگذارد و منجر به کاهش تراکم استخوان شود. تراکم ناکافی استخوان می‌تواند بر موفقیت کاشت و ثبات ایمپلنت تأثیر بگذارد.
4. بیماری لثه:
⮞ بیماران دیابتی ممکن است مستعد ابتلا به بیماری لثه باشند که در طول زمان می‌تواند ایمپلنت را به خطر بیندازد. به‌همین دلیل ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی مستلزم داشتن لثه‌های کاملا سالم است.
آیا ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی مجاز است؟
تصمیم برای انجام ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی شامل ارزیابی دقیق سلامت کلی فرد و مدیریت دیابت است. اگر بیمار شرایط زیر را داشته باشد، احتمالا می‌تواند از ایمپلنت استفاده کند.
1. قند خون کنترل‌شده:
⮞ سطح قند خون ثابت قبل، حین و بعد از جراحی ایمپلنت بسیار مهم است. بیماران دیابتی باید به‌دقت تحت‌نظر قرار بگیرند تا سطح قند خون آن‌ها کنترل شود.
2. ارزیابی جامع سلامت:
⮞ ارزیابی کامل سلامت، از جمله ارزیابی سلامت قلب و عروق، تراکم استخوان و عملکرد سیستم ایمنی ضروری است. این ارزیابی‌ها به شناسایی خطرات بالقوه و تنظیم فرآیند کاشت بر اساس آن کمک می‌کند.
3.قابلیت آموزش بیمار:
⮞ برای موفقیت ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی، بیمار باید بتواند با تیم پزشکی همکاری لازم را انجام دهد. رعایت رژیم غذایی مناسب، بهداشت دهان و دندان و اقدامات لازم برای کنترل قند خون بسیار مهم هستند. اگر بیمار به هردلیل نتواند همکاری لازم را انجام دهد، ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی ممکن است با شکست مواجه شود.
4. لثه‌ها و بافت دهان سالم
⮞ لثه‌ها و بافت دهان باید برای ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی کاملا سالم باشد. در صورتی‌که لثه به‌دلیل دیابت دچار التهاب بوده و یا بافت دهان سالم نباشد، لازم است ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی تا زمان بازیابی سلامتی کلی لثه و دهان به تعویق بیفتد.
روش‌های جایگزین ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی
با توجه به مشکلات و چالش‌های ذکر‌شده در ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی، گاهی لازم است روش‌های زیر جایگزین ایمپلنت شوند.
1. مینی ایمپلنت:
⮞ مینی ایمپلنت‌هایی که قطر کم‌تری نسبت به ایمپلنت‌های سنتی دارند، ممکن است برای افراد دیابتی با تراکم استخوان کم‌تر، مناسب باشند. جایگذاری این ایمپلنت‌ها معمولا ساده‌تر است و کم‌تر تهاجمی است. این فرآید ساده‌تر، کم‌تر سبب التهاب و مشکلات بعدی در بیماران دیابتی می‌شود.
2. پروتزهای متحرک:
⮞ پروتزهای متحرک که توسط ایمپلنت یا ساختارهای دیگر پشتیبانی می‌شوند، راه حلی مناسب برای بیماران دیابتی هستند. این پروتزها بدون نیاز به عمل جراحی مکرر، جایگزین یک یا چند دندان از دست رفته می‌شوند و هزینه کم‌تری هم دارند.
3. ایمپلنت All-on-4:
⮞ این تکنیک شامل قراردادن چهار ایمپلنت برای حمایت از قوس کامل دندان است. این روش می‌تواند یک گزینه مناسب برای بیماران دیابتی باشد که نیاز دارند چندین دندان خود را ایمپلنت کنند.
4. پروتزهای سنتی:
⮞ برای برخی از بیماران دیابتی، پروتزهای مصنوعی سنتی ممکن است گزینه مناسب‌تری باشد، به‌خصوص اگر ریسک ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی، بالا تشخیص داده شود. پروتزهای سنتی روی لثه قرار می‌گیرند و با کم‌ترین تهاجم همراه هستند.
سخن آخر
ایمپلنت‌های دندانی، استاندارد طلایی برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته هستند. اما ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی، مانند سایر افراد نیست. به دلیل ویژگی‌های خاص دیابت، این بیماران بیشتر در معرض عفونت، خون‌رسانی کم، کندی بهبود ضخم‌ها و شکست ایمپلنت قرار دارند. هرچه بهداشت دهان و دندان ضعیف‌تر باشد و قند خون کم‌تر کنترل شود، احتمال شکست ایمپلنت و عوارض احتمالی بیشتر است.
با این حال، ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی قابل انجام است. اگر قند خون بیمار کنترل‌شده باشد و فرد بتواند همکاری‌های لازم را برای به حداقل رساندن عوارض انجام دهد، می‌تواند ایمپلنت دندان را در دستور کار قرار داد. تصمیم نهایی به عهده دندان‌پزشک است.
