سیم ارتودنسی در دو دسته کلی قابل بحث است. یکی سیم اصلی ارتودنسی که هدف اصلی این مقاله است و دیگری سیم های نازک لیگاچور که برای سفت و درگیر کردن سیم اصلی استفاده می شوند
برخی از سیم های ارتودنسی بویژه در مراحل اولیه درمان بسیار انعطاف پذیر هستند. این امکان وجود دارد که از روی براکت ارتودنسی بلغزند و خارج شوند. با رعایت رژیم غذایی توصیه شده توسط متخصص ارتودنسی ، احتمال بروز این مشکل به حداقل خواهد رسید.
بر عکس ارتودنسی متحرک ویا ارتودنسی نامرئی (اینویزالاین) که از روی دندان ها جدا می شوند، در ارتودنسی ثابت اتصالاتی به نام براکت روی دندان ها با چسب مخصوص چسبانده می شود و بعد سیم اصلی ارتودنسی داخل شیار این اتصالات جاگذاری می شود تا ارتودنتیست با کمک این سیم هدایت دندان ها را انجام دهد. این سیم در نخستین مراحل ارتودنسی ثابت از نوع قابل انعطاف و نازک تر انتخاب می شود و به خاطر همین قابلیت انعطاف و اندازه کوچک خیلی راحت تر می توان دررفتگی سیم را دید.
اگر حس می‌کنید که هنوز احتمال بیرون زدن سیم وجود دارد، از موم ارتودنسی استفاده کرده و سیم را در محل خود محکم کنید. برای استفاده از موم، براکت و سیم ارتودنسی را با استفاده از یک پارچه‌ی پنبه‌ای خشک کنید. به مقدار یک نخود موم برداشته و آن را در محل لبه‌ی براکت و ابتدای سیم شل شده قرار دهید.
با اینکه این موقعیت از نظر ارتودنسی، اورژانسی نیست، ولی با ارتودنتیست خود تماس گرفته و آن را در مورد اتفاقی که افتاده است مطلع کنید. او به شما می‌گوید که آیا می‌توانید تا ویزیت بعدی خود صبر کنید یا خیر
در واقع ارتودنتیست به این منظور همیشه تمهیداتی می اندیشد تا بیمار دچار این مشکل نشود. یکی از این تمهیدات خم کردن انتهای سیم یا اصطلاحا cinch back است. اما این کار همیشه مطلوب و مجاز نیست و گاه در سیم های با تکنوژی ساخت بالا مانند سیم های کاپر بسیار مشکل است. مساله دیگر این است که برای این کار باید انتهای سیم کمی بلند تر از انتهای آخرین براکت باشد و این باعث می شود احتمال آزار تیزی انتهای سیم بیشتر شود
سیم لیگاتور که همان سیم بسته شده به دور براکت‌هاست ممکن است به هنگام غذا خوردن و یا مسواک زدن شل شود. در این صورت، بهترین کار، خم کردن این سیم و قرار دادن آن در محل اولیه است. برای بازگرداندن سر سیم به محل اولیه از یک گوش پاک‌کن یا مداد پاک‌کن استفاده کنید. در صورتی که سیم همچنان شما را اذیت می‌کند، از موم ارتودنسی استفاده کنید.
اگر سیم باعث ایجاد زخم در دهان شما شده است، دهان خود را با محلول آب نمک و یا محلول آب و پراکسید بشویید. این کار را ۲ تا ۳ بار در روز انجام داده و بر روی سر سیم نیز از موم استفاده کنید. دهان شما باید با گذشت زمان بهبود یابد.
در برخی از موارد ممکن است سیم شکسته شده در محل خود بر روی براکت باقی نماند. همچنین ممکن است سیم شکسته شده و در محلی که قبلاً بوده است جا نشود. در این مورد شما باید تا زمانی که بتوانید برای تعمیر به ارتودنتیست خود مراجعه کنید، سیم شکسته شده را ببرید. دهان خود را باز کنید، یک دستمال کاغذی یا پارچه‌ای در زیر قسمتی از سیم که می‌خواهید ببرید قرار دهید تا بتوانید آن را بگیرید. با استفاده از یک آینه برای راهنمایی حرکت شما و یک ناخن‌گیر تیز، انتهای سیم را بچینید.
اگر ناخن‌گیر تیز ندارید می‌توانید از سیم‌چین و یا ابزارهای دیگر هم استفاده کنید. ولی مراقب باشید که به‌طور اتفاقی لب خود را نچینید. حتماً قسمتی از سیم که بریده می‌شود را بگیرید. خوردن این تکه سیم و یا فرو رفتن آن در دهان شما دردسرساز خواهد بود. شاید نتوانید تمامی سیم اضافی را بچینید پس مراقب لبه‌ی تیز بخش باقی‌مانده‌ی آن باشید. در صورتی که لبه‌ی سیم دهان شما را اذیت می‌کند، می‌توانید از موم ارتودنسی بر روی آن استفاده کنید.
برای مشاوره بیشتر با مطب خانم دکتر نجمه تحویلدارنژاد در ارتباط باشید
