اقدامات قبل از درمان ارتودنسی
قبل از فکر کردن به درمان ارتودنسی، بهتر است اقدامات زیر را برای آماده سازی دهان و دندان خود انجام دهید:
- مراجعه به دندانپزشک برای چکاپ دندان ها: این اقدام نه تنها فرآیند نصب بریس ها را تسریع می کند بلکه این فرصت را برای دندانپزشک فراهم می کند تا هر گونه خرابی وپوسیدگی را به وسیله ترمیم و پرُکردگی اصلاح کند.
- پیدا کردن متخصص ارتودنسی ماهر و گرفتن وقت مشاوره:دندانپرشکان معمولا متخصص ارتودنسی خوبی به بیماران معرفی می کنند. همچنین می توانید پس از دیدن نمونه کارهای مختلف در اینترنت، متخصصی ماهر و مشهور پیدا کنید. در این جلسه مشاوره ارتودنتیست دندان ها و فک شما را مورد ارزیابی قرار می دهد. در جلسه مشاوره دندانپزشک متخصص یا ارتودنتیست تمامی ابهامات شما برای انجام ارتودنسی دندان را برطرف می کند. پس از جلسه مشاوره شما باید از دندان های خود عکس رادیوگرافی تهیه کنید تا در صورت وجود مشکلی در دندان ها برطرف شود.
- کشیدن دندان عقل (در صورت لزوم):در برخی موارد، فک فضای کافی برای رشد دندان عقل را دارد و نیازی به کشیدن آن نیست. با این حال اگر دندان ها کج شده یا تحت فشار باشند، دندان عقل باید قبل از شروع ارتودنسی کشیده شود.کشیدن دندان عقل از آن جهت ضروری است که می تواند در درمان ارتودنسی اختلال ایجاد کند و نتیجه نهایی را تغییر دهد. متخصص ارتودنسی قبل از شروع هر کاری، بیمار را معاینه کرده و بهترین درمان را به وی پیشنهاد می کند.
انتخاب نوع ارتودنسی
قبل از شروع ارتودنسی، باید درباره انواع ارتودنسی و گزینه هایی که برایتان مناسب ترند، تحقیق کنید. به طور معمول بریس های ارتودنسی به کمک سیم ها و کش های ارتودنسی دندان ها را صاف و مرتب می کنند و به سه نوع اصلی تقسیم می شوند:
- براکت هایی به جلوی دندان ها متصل شده و اکثرا در ارتودنسی کودکان استفاده می شوند. (بریس های سنتی)
- براکت هایی که به پشت دندان ها متصل می شوند (بریس های لینگوال)
- بند های فلزی که به دور دندان ها پیچیده می شوند.
تمیز کردن دندان ها
برای چسباندن بهتر بریس ها به دندان، متخصص ارتودنسی لازم است سطح دهان را خالی از ماده پلاک کند. بنابراین در صورتی که تمایل به پاکسازی حرفه ای دندان ها توسط ارتودنتیست خود ندارید، می توانید پس از خوردن آخرین وعده غذایی قبل از ارتودنسی، دندان ها را به طور کامل تمیز کنید.
حساسیت با مواد ارتودنسی
اگر به ماده ای و یا چیزی حساسیت دارید مهم است که با متخصص ارتودنسی خود در میان بگذارید. درصد بالایی از خانم ها (در برخی مطالعات حدود ۱۷ درصد) و تعداد کمتری از آقایان (تا ۳ درصد در موارد مشابه مطالعات) به نیکل، یک فلز معمولی در سیم ها و براکت های ارتودنسی، حساسیت دارند.
از دیگر مواد آلرژیک و حساسیت زا کش ها (الاستیک ها) و دستکش های معاینه لاستیکی هستند که در طول درمان ارتودنسی با پوست شما تماس نزدیک دارند. خوشبختانه احتمال حساسیت به دستکش و مواد لاستیکی کم است.
همچنین چندین موارد واکنش های آلرژیک در رابطه با مواد استفاده شده در ساخت براکت های نامرئی گزارش شده است. ممکن است واکنش های خفیف آلرژیک مانند خارش پوست، قرمزی، افزایش یا کاهش ترشحات غدد، تهوع، احساس سوزش و یا تورم بافت نرم در مجاورت مواد حساسیت زا اتفاق بیافتد. واکنش های شدید حساسیت زا، هر چند نادر، می تواند به طور بالقوه باعث عوارض تنفسی شود. همیشه با متخصص ارتودنسی خود در رابطه با نگرانی های خود مشورت کنید چرا که ممکن است واکنش های آلرژیک ناگهان در طول درمان رخ دهد. پاسخ سریع شما این واقعیت را تضمین خواهد کرد و اقدامات احتیاطی مناسب و برنامه های درمان جایگزین مورد بررسی قرار می گیرد.
گرفتن آخرین عکس سلفی
هنگامی که اعتماد به نفس کافی برای لبخند زدن نداریم، مجبور به خندیدن با لب های بسته می شویم. اما سعی کنید قبل از شروع ارتودنسی حتما یک عکس با نشان دادن دندان هایتان داشته باشید زیرا پس از اتمام ارتودنسی از دیدن این حجم از تغییر لذت خواهید برد.
